Πέμπτη 20 Δεκεμβρίου 2018

Mαρτυρία Μαρίας Βουρλίτση για τη περίοδο πριν τα Χριστούγεννα

" Προς τα Χριστούγεννα τότε πηγαίναμε στο παζάρι. Οι άντροι με τα ζώα. Αραιά. Θα φέρναν πράσα, 2 δεμάτια τόσα. Η νηστεία ήταν απο πάντα. Φτιάχναμε πίτα με ξερά χόρτα και πισπιλίτα με καρμπολάχανο. Τα Χριστούγεννα πάντα χοιρινό. Πρασάτο. Σφάζαν και κανα πρόβατο γιατί δεν είχαμε τότε ψυγεία, ούτε τίποτα. "

Κυριακή 25 Νοεμβρίου 2018

Mαρία Βουρλίτση, Χαλίκι: μαρτυρία για τα φαγητά που έκαναν για το δρόμο προς  τα χειμαδιά

"Στο δρόμο για το κατέβασμα ψωμί και έφτιαχναν και αυτή τη γλυκιά που σου είπα με καρύδια, αλλά χωρίς ρύζι. Εγω την έφτιανα πάντα με ρύζι και όλες έπαιρναν τη συνταγή μ. Ξερς τι γίνεται με το ρύζι; Γιατί αμα κάνς και ξανακάνς, κάθεται πιο νωπή, πιο νόστιμη. Το σκέτο με καρύδι, αν δε τη πετύχς, γίνεται ξύλο. Στο δρόμο έφτιαναν το κουρκούτι, που είπαμε και τον τραχανά. Στο κατέβασμα, χρυσέ μου άνθρωπε, ήταν μια ταλαιπωρία αυτή απο το μικρότερο ως το γέρο."

Τρίτη 30 Οκτωβρίου 2018

H βρίζα(σίκαλη) Μαρτυρία του θανάση Τεντολούρη

" Στη μπομπότα, το ψωμί η μάνα μ έβαζε και λίγη βρίζα και το ψωμί γινόταν πιο μαλακό. Σμιγάδι το λεγαν. Βρίζα χρησιμοποιούσαν σχεδόν όλοι τότε. (είχαν λίγη) Στη μπομπότα την ανακάτευαν. Και στο μπουρανί έβαζαν βρίζα. Αλλοι είχαν σταρένιο. Εβαζαν και λίγο τυράκι μέσα και λίγη βρίζα και γιν΄ταν πολύ νόστιμο."

Κυριακή 30 Σεπτεμβρίου 2018

Aλευριά
Γιώργος Βαλκανιώτης, Παλιοχώρι Τρικάλων

Ολοι οι Βλάχικοι πληθυσμοί που είχαν γουρούνια, τα Χριστούγεννα τα έσφαζαν και έκαναν, μεταξύ άλλων, την αλευριά. Πρόκειται για ένα παρασκεύασμα που και οι καμπίσιοι συνήθιζαν στο κάμπο της Θεσσαλίας. Επαιρναν λιπαρά κομμάτια χοιρινό και τα έβραζαν, ώσπου να μείνουν με το λίπος τους. Κατόπιν, τα τσιγάριζαν με αυτό και π΄ροσθεταν πράσα και κάποιοι και κόκκινο πιπέρι. Η απορία βέβαια έιναι γιατί το όνομα είναι αυτό. Ο Γιώργος Βαλκανιώτης μου έλυσε την απορία: " Επειδή ανακατεύανε συνέχεια το κρέας, για να μην κολλήσει, όπως κάνουν στο κατσαμάκι, την έλεγαν αλευριά. Μάλλον αυτή ήταν ήταν η εξήγηση."

Δευτέρα 3 Σεπτεμβρίου 2018

Αρνί με χόρτα στο βλάχικο τραπέζι
Δημήτρης Κοιλούκος, Κρανιά Ασπροποτάμου

" Με τα υπολείμματα του πασχαλινού αρνιού κάναν οι δικοί μας το αρνάκι με τα χόρτα. Ετρωγαν, όσο  ετρωγαν την πρώτη μέρα, και το υπόλοιπο το σκέπαζαν με υφασμάτινη σακούλα. Την τριτη συνήθως μέρα έκαναν την αποκαθήλωση.....Μαδούσαν τα κρέατα που περίσσευαν και τα μαγείρευαν με χόρτα της άνοιξης...Παζί, φρέσκα κρεμμυδάκια, λάπατα...Οχι τσουκνίδια. "

Δευτέρα 13 Αυγούστου 2018

Πόντζα ή βάτρα

Προκειται για ένα παλιό τρόπο που χρησιμοποιούσαν οι Βλάχοι (και όχι μόνο) για να ψήνουν ψωμιά και φαγητά. Γινόταν απο ένα ειδικό χώμα και τραγόμαλλο. Ηταν αποκλειστικά δημιουργημα των γυναικών. Είναι δοξασμένη η εποχή που την χρησιμοποιούσαν, για να ψήσουν το μπομποτένιο ψωμί, το αρνί με ρύζι και καμένο βούτυρο και-εννοείται- τις περίφημες πίτες τους...Περισσότερες λεπτομέρεις στο βιβλίο Οδοιπορικό στη Βλάχικη μαγειρική του Ασπροποτάμου...

Δευτέρα 30 Ιουλίου 2018

Πρωταυγουστιά στους Βλάχους του Ασπροποτάμου

Κατα κοινή ομολογία αποτελούσε μια πολύ σημαντική μέρα για τους Βλάχους. Εκτός απο ημέρα έναρξης της νηστείας του Δεκαπενταύγουστου(Μικροσαρακοστή της Παναγίας) είχε αποκτήσει και μια σημαντικότητα σε άλλα επίπεδα. Σε πολλά χωριά συνήθιζαν να τρώνε κάτι κόκκινο, για να έχουν κόκκινα μάγουλα όλο το χρόνο, δηλαδή να έχουν υγεία. Μάλιστα, στην Κρανιά εκτός απο καρπούζι, εκείνη την ημέρα φρόντιζαν οι παλιακές να φάνε και λίγο σκόρδο(επειδή δε σαπίζει). 

Σάββατο 7 Ιουλίου 2018

Mαρτυρία Βάγγιως Δεληδήμου για ψωμί ζυμωμένο με τυρόγαλο

" Η σχωρεμένη η Κούλα είχε ενα μουσαφίρη απο το Βλοχό. Μια μέρα έτυχε να πάει στο σπίτι του Κότσου. Πήγε εκεί, πεινούσε πολύ. Να σου βάλω Βασίλαινα να φάς. Α! τι έχεις; Εβγαλε το στο τραπέζι το φαγητό και δίπλα ένα ψωμί άσπρο, άσπρο και πολύ φουσκωτό. Ηταν ζυμωμένο με τυρόγαλο. Μόλις η Βασίλαινα άκουσε για τυρόγαλο, μαρμάρωσε. Δεν ήθελε να το δοκιμάσει, παρόλο που πεινούσε. Πήρε δυο μπουκιές απο το φαγητό και σταμάτησε. "

Δευτέρα 18 Ιουνίου 2018

Μαρτυρία Χρυσούλας Μαλέμη για το φταζμίτκου
Τζούρτζια Ασπροποτάμου

" Το κανε η μάνα μου. Αλλά δε πρέπει, άμα σε καταλαβε ο άλλος, χάλασε το ψωμί. Ειχε κάνει η μανούλα μου στα Τρίκαλα και το κατάλαβε ο πατέρας μου. Δε της έγινε. Ουτε να μιλήσουν. Εγω δεν το έκανα. Κι αν έχεις βασιλικό, την ημέρα του Σταυρού, αλλα πρέπει να είναι όχι αυτό που δίνει ο παππάς έξω, αυτό που εί ναι απο το ιερό μέσα. "

Δευτέρα 4 Ιουνίου 2018

H μεταφορά των κοπαδιών

Απο το βιβλίο Οι Ασπροποταμίτες Βλάχοι του Δημήτρη Κωνσταντινίδη, τρίκαλα, 2017, σελίδα 231.

Με τον ερχομό της Ανοιξης ξεκινούσαν και οι προετοιμασίες των κτηνοτρόφων για το ταξίδι στον Ασπροπόταμο. Ενα μήνα περίπου πριν ξεκινήσουν για τις θερινές τους βοσκές στα χωριά τους κούρευαν τα πρόβατα  ώστε, όταν βρεθούν στο χωριό,  να έχει μεγαλώσει το μαλλί, για να αντιμετωπίσει το κρύο των ψηλών βουνών που παρέμεινε τσουχτερό μέχρι τον Ιούνιο.  Το κούρεμα των προβάτων έπρεπε να ολοκληρωθεί μέχρι τα μέσα Απριλίου, διότι ο Μάης ήταν ο μήνας της μετακίνησης. Οι τσελιγκάδες έκαναν συμφωνία με τους τσοπάνηδες, όπως και τους εμπόρους, οι οποίοι θα αναλάμβαναν τη διακίνηση του γάλακτος και του τυριού. Γνώριζαν ήδη τους βοσκότοπους των κοπαδιών τους, διότι οι διοικήσεις των κοινοτήτων είχαν ήδη προνοήσει για τη διεξαγωγή των δημοπρασιών για την εκμίσθωση τους. 


Δευτέρα 21 Μαΐου 2018

Mαρτυρία του Αριστέα Γραμμόζη για τη παστή προβατίνα και τα μαγειρέματα της

" Ο,τι θυμάμαι, είναι απο τον παππού μου Κώστα(Κώσταρο) Γραμμόζη. Αυτός λοιπόν, έπιανε μια προβατίνα χρονιάρα, την ξεκοκάλιζε και την έκοβε σε λωρίδες. Τις αλάτιζε και τις κρεμούσε σε υπόγειο δροσερό, για να φύγει το αίμα και, αφού στέγνωνε, το περνούσε απο καλαμποκάλευρο. Τα κόκκαλα σπασμένα τα βραζε με λίπος και μ αυτό μαγείρευε. Οταν στέγνωνε το παστό, το τρωγαν σα μεζέ σκέτο ή το μαγείρευαν με πρασουλίτς(αγριόπρασα) που φύτρωναν στα βράχια. Το παστό όμως αυτό το φτιαχνε και με ρύζι στη γάστρα με κόκκινο και μαύρο πιπέρι(ριζ του κιρκέλ΄ου). Παραλλαγή του παραπάνω φαγητού είχε και πατάτα στη κατσαρόλα. (πατάτι κου ριζ). Αυτό το παστό με ρύζι και πατάτα το φτιαχναν πιο πολύ σε επισκέπτες. "

Τρίτη 15 Μαΐου 2018

Κολοκυθολούλουδα στεγνά
Ευαγγελία Νεχαλιώτη, Πολυθέα Ασπροποτάμου

"Οι Βλάχες γενικά ξέραιναν πολλά πράγματα, για να τα έχουν. Ξέραιναν χόρτα και δη τα τσουκνίδια τα ανοιξιάτικα, γιατί είναι πιο τρυφερά και πιο νόστιμα. Η μάνα μου, ακόμη και τη τελευταία χρονιά, ξέρανε κορόμηλα. Δυόσμο ξέραιναν. Το πιο παράξενο όμως ήταν τα  κολοκυθολούλουδα. Τα  είχε στεγνώσει και η μάνα μου κανα 2-3 φορές. τα χρησιμοποιούσαν κάποια άλλη στιγμή."

Κυριακή 15 Απριλίου 2018

Στσίτι)

Αυτή είναι μια απο τις πιο γνωστές και πιο διαδεδομένες Βλάχικες πίτες της περιοχής του Ασπρποποτάμου που χαρακτηρίζονται για την ιδιόμορφη τεχνική τους. Ομως εκτός απο την τεχνική της, είναι και μια απο τις πίτες που μπορεί να έχει πολλά μυστικά και πολλές τεχνικές λεπτομέρειες. Σε Κάποια χωριά ήταν γνωστή με τα ονόματα στριφτό ή τεμπέλα. Πάντως στο βιβλίο που ετοιμάζεται, θα έχετε την ευκαιρία να απολαύσετε πολλές διαφορετικές μορφές της πίτας κυρίως σε ό,τι αφορά τα στριψίματα της ζύμης. Τα κείμενα τωνα αναλυτικών συνταγών θα διανθίζονται και απο μαρτυρίες. Εμείς τη πρωτοδοκιμάσαμε στο Χαλίκι  και απο εκεί είναι και η φωτογραφία. Στην Πολυθέα αποτέλεσε και αντικείμενο ανταγωνισμού ανάμεσα στις γυναίκες των ιδιοκτητών κασαρίας. 

Πέμπτη 29 Μαρτίου 2018

Τομαρόπιτα
Βικτώρια Χρόνη, Χαλίκι Ασπροποτάμου

Πρόκειται για όμορφη και πολύ παλιά εκδοχή του πλαστού που όμως έκαναν οι βλάχες στο Χαλίκι. Για αυτήν μου μίλησε η Βάγγιω Δεληδήμου και ο Δημήτρης Δεληδήμος στο υπέροχο χωριό τους. Η ίδια τη θυμάται απο τη γειτόνισσα της, Βικτώρια Χρόνη. Γινόταν με σταρένιο αλεύρι. Για περισσότερες πληροφορίες στο βιβλίο που ετοιμάζεται για τη μαγειρική φιλοσοφία των Βλάχων του Ασπροποτάμου.

Τρίτη 20 Μαρτίου 2018

Kακαράντζα



Μαρτυρία Δημήτρη Δεληδήμου, Χαλίκι

¨Τα στρόγγυλα τα κόπρανα απο τα γίδια (λένε και απο τα πρόβατα κακαράντζα, όταν έιναι στρόγγυλα, μικρά) τα λέγαμε οι Βλάχοι κακαράντζα. Αυτό το άναβαν και έψηναν πίτα, γιατί κρατούσε τη φωτιά. Ενω το άλλο που ήταν συμπαγές, μεγάλο, το έλεγαν βουνιά. Πήγαιναν εκεί που κοιμόνταν τα γίδια και φτυαρίζαν και μάζευαν το στρόγγυλο. Ηξεραν τι ήθελαν να μαζέψουν. Ετσι κι αλλιώς η γάστρα έδινε τη νοστιμιά ".

Δευτέρα 12 Μαρτίου 2018

Η παπάρα των Βλάχων

Βάγγιω Δεληδήμου Λεβέντη, Χαλίκι Ασπροποτάμου

Οι δικοί μας είχαν και ένα πρόχειρο φαγητό, τη παπάρα. Τρίβαν το ψωμί στη σουπιερίτσα, λίγο βουτυράκι, αλάτι και νερό ζεστό και το έτρωγαν. Οποιος δεν το ήθελε με νερό, έβαζε τσάι. Κι αυτό ήταν ένα ελαφρύ φαγητό, πρωινό ή βραδινό...Πάντως τότε ό,τι και να έφτιαχνες, ήταν νόστιμο, γιατί ο κόμσος δούλευε, ερχόταν κουρασμένος. Δεν είχε αυτά που έχει τώρα, για να τσιμπολογάει....

Δευτέρα 5 Μαρτίου 2018

Xάσικο αλεύρι
Μαρτυρία Μαρίας Μιχαδάση, Βλάχας απο την Έδεσσα

" Δίναμε το σιτάρι στο νερόμυλο που άλεθε με τις πέτρες και άλεθε κανονικά το σιτάρι με το πίτουρο. Αν όμως του ζητούσες, αφαιρούσε το 75% απο το πίτουρο και έκανε το αλεύρι που το λέγαμε χάσικο. Μ αυτό το αλεύρι γινόταν ένα ψωμί-τι ψωμί ήταν αυτό, νόστιμο κι αφράτο, σαν αφράτη γυναίκα ήταν. Τι ήταν το τσουρέκι μπροστά σε αυτό- τίποτα." 

Απο το βιβλίο Της Εύης Βουτσινά, Γεύση Ελληνική, Ψωμιά, κουλούρια, παξιμαδερά, πιτίτσες, Εκδόσεις Καστανιώτη, σελίδα 115.

Δευτέρα 26 Φεβρουαρίου 2018

Mαρτυρία Σωτήρη Βότσου
Γαλοκούρκουτο, Πολυθέα Ασπροποτάμου

¨ Γαλοκούρκουτο έφτιαναν, να ξέρς. Στο γάλα μέσα έριχναν αλεύρι και το έτρωγαν. Εβραζαν το γάλα κι έριχναν μέσα αλεύρι, αντί να το φτιάξουν ψωμί. Αυτό λέγονταν γαλοκούρκουτο. Το αλάτι ήταν απαραίτητο. Για οικονομία στο αλεύρι. Αυτό το καναν για λόγους οικονομίας, για να μη ξοδέψουν πολύ αλεύρι. Γάλα είχαν. Καθάριο αλεύρι έβαζαν. Η μπομπότα κάθεται κάτ. Το καθάριο δε κάθεται.¨

Παρατήρηση Βάγγιως Δεληδήμου, Χαλίκι.
Με αυτό το όνομα έλεγαν τη κρέμα της γαλατόπιτας που έκαναν οι Βλάχοι. Την κάθε λογής κρέμα.

Δευτέρα 19 Φεβρουαρίου 2018

Tζερνίκια(Κορόμηλα) Βλάχικο γλυκό και μαρμελάδα
Βέροια, Σοφία Καραγιάννη

Διαλέγετε κορόμηλα και τα πλένετε καλά. Τα βράζετε σε κατσαρόλα με νερό, μέχρι να λιώσουν σχεδόν. Τα περνάτε απο τρυπητό. Παίρνετε τον πολτό και τον μετράτε με ποτήρι. Βάλτε τόσα ποτήρια  ζαχαρης, όσος είναι ο πολτός. Βράζετε, μέχρι να δέσει η μαρμελάδα. Για το γλυκό βάλτε τον πολτό σε πάνινη σακούλα, για να στραγγίσει το ζουμί, χωρίς να βγεί καθόλου ψίχα. Μετράτε το ζουμί και πάλι μετράτε ζάχαρη με τον ίδιο τρόπο. Κατόπιν, το βράζετε, μέχρι να δέσει. Γίνεται στερεό, να το κόψεις με το μαχαίρι και διάφανο, με γεύση ανάλαφρη.

Απο το βιβλίο Γεύση Ελληνική, Καλούδια, Εύη Βουτσινά, Εκδόσεις Καστανιώτη, σελίδα 33.


Τετάρτη 7 Φεβρουαρίου 2018

Ρύζι εορταστικό με ζάχαρη
Μαρτυρία Βλάχου(54 ετών)

" Οι Βλάχοι σε πανηγύρια και γιορτές  μεγάλες, όπως ο γάμος, βγάζουν σφακτά μαγειρεμένα  σε καζάνια. Συνήθως ρίχνουν και λίγες πατάτες μέσα. Πριν το κρέας, όπως τώρα φέρνουν πρώτο πιάτο στο τραπέζι, βγάζανε  πάντα ρύζι σκέτο. Ασπρο ρύζι βραστό και φέρνανε μαζί ένα μπολ με ζάχαρη, για να βάλει ο καθένας, όση θέλει στο ρύζι του. Το ίδιο σερβίριζαν και στις πένθιμες εκδηλώσεις. Οταν είχανε ξόδι ή μνημόσυνο Τώρα ακόμα το σερβίρουν αλλά οι πιο πολλοί τη ζάχαρη τη ρίχνουν στο ρύζι απο πριν. Αυτο δεν είναι ωραίο, γιατί άλλος θέλει πιο πολύ και άλλος πιο λίγο. Αλλά τώρα όλοι θέλουν τα εύκολα, όχι τα καλά. 

Απο το βιβλιο Γεύση Ελληνική, Καλούδια, Εύη Βουτσινά, Εκδόσεις Καστανιώτη, σελίδα 122.

Κυριακή 28 Ιανουαρίου 2018

Aσπρο γίδι, μαύρο γίδι. Μαρτυρία Βλάχου.
Απο το βιβλίο Γεύση ελληνική, Εύη Βουτσινά, Εκδόσεις Καστανιώτη, τόμος δεύτερος, σελίδα 109.

"Τυρί γίδινο τρώς; Γιατι το καλό  το τυρί είναι το γίδινο αλλά απο μάυρο γίδι. Αν το άσπρο κάνει λόγου χάρη 5 κιλά γάλα, το μάυρο κάνει μισό κιλό ή ένα, κι είναι παχύ. Αυτό οι μερακλήδες το κάνουν τυρί και το κρατούν για το σπίτι τους γιατί είναι γεμάτο και πολύ μυρωδάτο.Ε, βέβαια, παίζει ρόλο και το χορτάρι που τρώνε τα γίδια. Τώρα βλέπω κάτι νεροτύρια που τρώει ο κόσμος και λέω δεν είμαστε καλά. Ευτυχώς που παίρνουμε απο τους τσομπάνηδες λίγο καλό τυρί γιατί το φτιάχνουν, κι όποιος ψάχνει το βρίσκει. "

Δευτέρα 22 Ιανουαρίου 2018

Mαρτυρία του Βλάχου Χρήστου Μπρούφα

Γεύση Ελληνική, Εύη Βουτσινά, Πρώτος τόμος, Εκδόσεις καστανιώτη, σελίδα 52

Η γιαγιά Ελένη Μπρούφα Γιαννούλη, γεννημένη το 1903 στο Σέλι του βερμίου, έδινε στα παιδιά της το πρωί, πριν φάνε οτιδήποτε άλλο, μια μπουκιά ψωμί βουτηγμένη στο κόκκινο κρασί, ¨για να ανοίξει το λαρύγγι τους¨, όπως έλεγε.

Δευτέρα 15 Ιανουαρίου 2018

Δαμάσκηνο γλυκό(Πιστίλκα)

Κορυτσά(Βλάχικο), Βάσω Νίτσα

Στην Κορυτσά της Β. Ηπείρου, όπως και σε άλλες πόλεις της Δ. Μακεδονίας οι Βλάχοι ήταν απο πολλές δεκαετίες αστικοποιημένος πληθυσμός. Στην Αλβανία όμως δοκίμασαν τη στέρηση των τελευταίων ετών και σιγά σιγά προσπαθούν να ξαναθυμηθούν και και να φτιάξουν φαγητά  και γλυκά με παραδοσιακές γεύσεις που πάντα τις νοσταλγούσαν. Οι ηλικιωμένοι ιδιαίτερα, που τα θυμούνται καλά, φτιάχνουν με λαχτάρα πράγματα για να τα δείξουν στα νεότερα παιδιά. Τα δαμάσκηνα είναι πολύ αγαπητά στους Βλάχους. Τα λιάζουν, για να τα έχουν το χειμώνα και τα φτιάχνουν γλυκό. 
Βγάλτε τα κουκούτσια απο 1 κιλό δαμάσκηνα σκούρα. Βράστε 1200 γραμμ. ζάχαρη με 3 ποτήρια νερό να δέσει το σιρόπι και τότε ρίχνετε τα δαμάσκηνα και τα βράζετε να ξαναδέσει. Αφήνετε το γλυκό σκεπασμένο 24 ώρες και το ξαναδένετε. Σ αυτό όμως το δεύτερο βράσιμο  βάζετε και το χυμό απο 1 λεμόνι. 

Γεύση Ελληνική Καλούδια, Εύη Λ. Βουτσινά, Δεύτερος τόμος, Εκδόσεις Καστανιώτη, σελίδα 31. 

Τετάρτη 10 Ιανουαρίου 2018

Kουραμπέ
Λόλα Κατσαμπέκη, Γαρδίκι

Ετσι έλεγαν τους κουραμπιέδες λαδιού που εφτιαχναν συχνά στο Γαρδίκι, για να έχουν ένα κέρασμα στο πόδι. Αλλωστε έτσι κερνούσαν κάποτε στις μεγάλες γιορτές οι Βλάχοι. Εγω πρόλαβα το καλοκαίρι να τους γευτώ στο φιλόξενο σπίτι της κυρίας Λόλας. Γίνονταν με λάδι που καιγαν, σόδα, λίγη ζάχαρη και αλεύρι. Απο πάνω τους έριχναν ζάχαρη χοντρή κοπανισμένη. " Τότε τι να κερνούσαμε ¨, θυμάται χαρακτηριστικά η κυρία Λόλα με συγκίνηση...

Τρίτη 2 Ιανουαρίου 2018

Mαρτυρία Αλεξάνδρας Ούτρα για τα στραγάλια και τις σταφίδες στους Βλάχους του Γαρδικίου

"Περιμέναμε, ερχόταν κανένας συγγενής απο την Αθήνα. Ελεγαν οι παππούδες: πότε θαρθει το κορίτσι μου να μου φέρ κανένα στραγαλομπίμπελο. Κι αν είχε και τίποτα σταφίδες μέσα, λέγανε οι παππούδες: Δώσ στα παιδάκια τα στραγάλια να περάσει η ώρα, δωσ εμένα τις σταφίδες. Για αυτό παλιά στο στιφάδο έβαζαν σταφίδες. Υπήρχαν λιγοστά για αυτούς που είχαν λεφτά και μπορούσαν να αγοράσουν. Ξεχώριζαν τις σταφίδες και τις έβαζαν εκεί.."